Evin oğlu gibisin, ne rahatsızlığı? Gir içeri, otur biraz. Masada yemek tabağı var, kendin alırsın,” dedim. Biraz mahcup ama sıcak bir tavırla içeri girdi. O mutfakta yemeğini alırken ben de hızlıca üzerimi değiştirmek için odaya geçtim.

Az sonra mutfaktan bir ses geldi. “Yenge, kepçe nerede acaba?” diye seslendi. “Alttaki çekmecede,” dedim. “Bulamıyorum,” deyince, yardım etmek için mutfağa yöneldim. Çekmeceyi açıp kepçeyi çıkarırken, Serhat biraz mahcup bir şekilde, “Yenge, kocanız gerçekten çok şanslı, sizin gibi güler yüzlü bir eşi var,” dedi. Bu söz beni hem şaşırttı hem de biraz duygulandırdı.

“Teşekkür ederim Serhat,” dedim gülümseyerek. “Ama çalışkanlık ve dürüstlük konusunda seni de tebrik etmek lazım. Kocam senden hep memnun bahseder.”

Serhat utandı, hızlıca yemeğini tabağına koydu ve teşekkür ederek ayrıldı. O an anladım ki, nezaket ve karşılıklı saygı, insan ilişkilerinde her şeyin temeliydi.

Hayatın küçük anları, bizlere büyüklükle ilgili çok şey öğretir. O gün, samimiyetin ve iletişimin ne kadar değerli olduğunu bir kez daha anlamış oldum.