Nişan günümde ise eşimin annesi, kıyafetime bile karıştı. Aylarca hayal ettiğim, benim için anlamı büyük olan o özel günde, üzerimdeki kıyafeti eleştirip beni huzursuz etti. Gözlerimde mutluluk yerini sessiz bir kırgınlığa bırakmıştı. O an susmayı ve sadece günü kurtarmayı tercih ettim. Ancak eşimin, bu durumlarda beni savunmaması daha büyük bir hayal kırıklığıydı. “Anne işte, aldırma,” diyerek konuyu kapatıyordu. Ama ben, bu tür şeylerin içimde birikmeye başladığını hissediyordum.

Eşimin Davranışları
Eşim iyi bir insan, ama bazı şeylerde eksik. Özellikle ailesine karşı tutumu beni düşündürüyor. Bir yandan beni sevdiğini biliyorum, ama beni koruma konusunda yeterince güçlü değil gibi hissediyorum. Ailesi ne söylese, o anda sustuğumu görüyor ama bir şey demiyor. Bazen, “Keşke eşim bu kadar sessiz kalmasa, benim yanımda durduğunu gösterseler,” diyorum kendi kendime. Onun işi zor, biliyorum. Ama insan sevdiğiyle daha çok ilgilenilmesini, onun duygularına önem verilmesini istiyor.

Annemin Yanındaki Hayat
Annemle yaşamak beni rahatlatıyor, ama bazen onun da üzülmesini istemiyorum. Babamın eksikliğini yıllardır hissediyoruz, şimdi de eşimle ayrı olduğumuz günlerde evde yalnız kaldığımda o boşluğu iki kat daha fazla hissediyorum. Annem, benim güçlü olmamı istiyor ve bana sık sık, “Herkesin evliliği bir sınavdır kızım. Sabırla yürürsen, zamanla her şey yerine oturur,” diyor.

Umutlu Bir Yarın
Her şeye rağmen, eşimle olan hayatım için umutluyum. Belki onun ailesiyle bir mesafem olacak ama bu, bizim aramızdaki bağı zedelememeli. Evlilik, iki kişinin değil, bazen iki ailenin de sınandığı bir süreç. Kendime şunu söylüyorum: “Sabır ve sevgiyle, bu yuvayı güçlendireceğim.” Belki eşim de zamanla beni daha iyi anlar ve ailesiyle aramdaki mesafede, benim tarafımda durmayı öğrenir.

Henüz yolun başındayız ve belki de bu zorluklar, bizi daha güçlü bir çift yapacak. Ama en önemlisi, her sabah uyandığımda içimde taşıdığım sevgi ve umudu kaybetmemek… Bu hikayenin sonunda huzurla gülümseyen ben olmak istiyorum.